…der Frühling, Wiosna, Forår, the spring, Kevät, le printemps, Άνοιξη, La primavera, 春, 봄, Lente, Vår, Tavaszi
Sobald die ersten Knospen sprießen,
der Lenz beginnt leis’ zu flüstern,
ein Hauch von Wärme, zart und süß,
entfaltet sich in allen Blüten.
Die Welt erwacht aus stiller Ruh’,
der Vogel singt auf grüner Zweige,
das Herz, es schlägt im Takt dazu,
gefangen in des Frühlings Reige.
Ein sanftes Lüftchen streift das Land,
trägt Düfte, die die Seele kosen,
als hätt’ die Zeit sich sanft gewandt,
um zart die Wunden auszulosen.
Die Sonne streichelt Haut und Haar,
lässt Eis und Sorgen langsam schmelzen,
und unter ihrem Blick, so klar,
können wir neue Träume welzen.
In jedem Blatt, in jedem Strahl,
verbirgt sich tiefes, stilles Wissen,
dass nach des Winters harter Qual
das Leben blüht, nicht zu ermessen.
Die Schönheit liegt in diesem Sein,
in jeder Knospe, jedem Keimen,
der Frühling lehrt uns stets aufs Neu’,
am einfachen Wunder uns zu erfreuen.
***
Au cœur de mars l’aube se fraie un sentier,
La glace s’effrite en murmures d’eau claire,
Le printemps, timidement, ose se déclarer,
S’épanouit en symphonie, tendre lumière.
Les bourgeons dans l’attente, enfin éclatent d’éclat,
Éventails de pétales s’ouvrent à l’infini,
La nature en renaissance dessine ici et là,
Des tableaux vivants, aux couleurs de la vie.
Les jours s’allongent, les cœurs s’emplissent d’envies,
Les amours se découvrent sous des ciels moins gris,
Chaque instant de printemps est un tableau qui vit,
Peignant le temps de lilas et de jonquilles ravies.
Des champs jusqu’aux forêts, vert tendre est le tapis,
Feuilles d’un vert naissant tremblent aux premiers vents,
Comme si la terre elle-même poussait un soupir,
Expire l’hiver, inspire le temps du renouveau flottant.
Des fleurs timides aux arbres rois, en couronnes fleuries,
Le printemps dépose ses joyaux avec amour,
En cascade de couleurs éblouissantes d’harmonie,
Chaque pétale, chaque feuille, célèbre le retour.
Le soleil caresse les êtres de ses doigts d’or,
La brise fraîche porte des rêves échappés à l’aurore,
Dans ce monde renaissant, tout semble possible,
Le printemps nous éveille, émotion palpable.
Et dans cette renaissance où la vie réconcilie,
La douleur de l’hiver s’évade, s’oublie,
L’âme du monde palpite sous la voûte infinie,
Printemps, tu es poème, amour, mélodie.
***
春の光が射し込む、冬の深い眠りから覚めた大地が、
ふるさとの息吹とともに、ゆっくりと色づき始める。
冷たい空気が温もりに変わり、
花びらは風にのせて、希望のメロディーを奏でる。
そこには、始まりの香りが漂い、
一面の花々が、生命の讃歌を静かに歌う。
まるで時が、新しい章を開くかのように、
私たちの心も、春の息吹とともに躍動する。
過ぎ去った季節を振り返らず、
芽吹く緑の誘いに心を委ね、
歩き出す一歩は、確かな踏み出しに満ちて。
この道が、どこへ続くも、春の光に包まれながら、
人はふたたび、変わりゆく自然を見つめ、
かげろうのように揺れる夢を手にする。
春――それは、始まりの季節、
涙の後に咲く花のように、私たちを温かく包み込む。
***
Gdy marznące serca roztapia blask,
I zimowej ciszy łagodny wiatr przegania mrok,
Podszeptuje ziemi, by obudziła się z letargu.
I wtedy świat ubiera się w barwy,
W zielonych liściach kryje głęboki pokój,
W błękicie nieba toną moje myśli tak bezkresne.
Dotyk pierwszych promieni, niczym pocałunek matki,
Rozświetla mrok, daje nadzieję, która się budzi
W każdej pączkującej gałęzi, w każdym kwiecie.
Słodki zapach hyacyntów, przeplata się z radością dzikiej łąki,
Każda kropla rosy, to perła znad świtu,
Łagodnie spływa, jak łza szczęścia z oczu natury.
Warmię szumem wiosennych strumieni,
Które w piosence wody wyrażają sny o nowych dniach
Gdy harmonia wraca na skrzydłach bocianów,
A słońce maluje na niebie obrazy, co to sercu bliskie.
Czuję, jak ta ziemia pod stopami pulsuje życiem,
Jakby wszystko na nowo chciało powiedzieć: “Jestem, żyję!”
Szum drzew, to melodia odradzającego się bytu,
W takt którego można tańczyć, do utraty tchu.
Wiosna to czas, gdy wszystko co stare, ustępuje nowemu,
Gdzie serce odnajduje na powrót swoją melodyjną nutę.
Uśmiech dziecka w promieniach słońca, ta magia jedyna,
To wiosny najcenniejszy dar – przypomnienie, że życie jest cudem.
Ptaki wracają, swoje pieśni śpiewając w locie,
W harmonii z naturą, co budzi się z nocy.
Wiosna – to nie tylko pora roku, to stan duszy,
Gdy wszystko, co było uśpione, wzrasta i w końcu rozkwita.
A najpiękniejsze życie, to to skryte w nas, ciche,
Czekające na swój moment, by rozwinąć skrzydła – szerokie i świetliste.
Tak, Wiosna to początek, czas narodzin i świtu –
Gdzie każda chwila to obietnica, że…
…każda burza znajdzie swój kres,
Że posępne chmury zmyje wiosenny deszcz,
A słońce, jak złoty feniks, z popiołów odrodzi dzień
W pełni na nowo, by dać życiu smak radosnej lekkości ponownie.
***
Våren vekker liv i dvalens land,
forsiktig hvisker den om vinterens end.
Varmen seiler frem på en mild bris’ vingespenn,
og naturen ifører seg sin prangende drakt, så blendende.
Knopper brister, spirene strekker seg mot lyset,
alt som var frosset, med vårens kyss blir befridd.
Luften fylt av løfter, om dager lyst og bredt,
hjertet fylt av håp, i denne gyldne årstids nett.
Fuglesang bryter stillheten ved daggry,
en melodi søt som nektar, så klar og nær.
Elvene klukker, overfylt av smeltefryd,
deres løp en speiling av himmelens blikk så kjær.
I hager og åkre, jorden våkner og gir,
nytt liv som springer ut fra dens varme skjød.
Fjellene skinner, fritt for vinterens sir,
og i vårlyset danser støvet, i dansen de flød.
Der på de åpne sletter, blant knopp og skudd,
spilles livets symfoni for et hvert et åpent sinn.
Med hver en ny blomst som i lyset står,
gidder hjertet å drømme, atter en gang å finn’ …
Under vårens skyer, i et teppe av grønt,
hvor hver dråpe regn forteller om forvandlingens stund.
Og du, mitt hjerte, som en gang var støl og tørt,
blir nå vekket, omfavnet av vårens ømme, evige bånd.
***
Upon the softened earth, I hear a whisper,
As skies paint warmth in hues of azure,
Winter’s white cloak begins to thaw,
In the gentle cradle of spring’s tender paw.
Beneath the oak, beneath the willow,
Life unfurls like a verdant pillow,
Daffodils dance, and tulips bow,
Nature’s pageantry takes its vow.
Immersed in bloom, the cherry bough,
A blush on the face of the here and now,
Petals pirouette on the ballroom’s breeze,
The sun conducts the shadows with ease.
A robin’s song cleaves the vernal air,
A melody of persistence so rare,
To grow, to bloom, to reach for light,
To rise from the depths of the longest night.
Streams laugh louder, their courses unwind,
Over pebbles and dreams that winter had confined,
Now released, gleaming under daylight’s kiss,
Spring weaves its tapestry, ephemeral bliss.
For each emerald leaf, for each waking bud,
Speaks of resilience, of life’s surging flood,
In the cycle that spins, of death and rebirth,
The perennial awakening of our precious Earth.
Lilacs whisper secrets we yearn to know,
In spring’s sweet scent, where the soft winds blow,
Through this profound reawakening, we see,
Life’s mosaic, etched in the heart of thee.
In this delicate, transient state of bloom,
Where love can flourish, and hearts can swoon,
Spring renews our spirits in its fleeting flight,
Infusing our days with its light, so bright.
***
봄바람에 실려오는
새 생명의 속삭임이여,
네가 불어오니
마음에도 꽃이 피네.
녹슨 가지마다
새싹이 움트고,
가슴 한켠 얼어붙은 강물도
너의 숨결에 녹아내려
오래된 겨울의 잠에서
눈을 뜬 대지 위로
너의 따스한 손길이
퍼져 나가는 기적을 본다.
정원 가득 향기로운
목련과 진달래가
너의 이름을 불러
그윽한 사랑의 노래로 화답하네.
아, 봄이여, 젊은 날의 꿈처럼
우리를 다시 사랑에 빠지게 하고
심연의 쓸쓸함마저
희망의 빛으로 채우네.
이렇게 봄은 오랜 기다림 끝에
삶의 무늬를 새기고,
영원히 기억될
한 편의 시가 되어간다.
***
Il sussurro del vento tra i rami rinati,
veglia i boccioli addormentati.
Colori vividi spuntano dal grigio inverno passato,
nei campi danzano i fiori, in un mondo incantato.
Il cielo si tinge di un azzurro profondo,
il sole, più caldo, rischiara il mondo.
La primavera è un artista senza eguale,
dipingendo di vita ogni angolo di questo ampio murale.
Gli uccelli ritornano con canti gioiosi,
voli eleganti, leggeri e pindarici, sono i loro sposi.
L’aria è una sinfonia di profumi e di melodie,
ogni sensazione ci parla di nuove vie.
L’anima s’apre come i petali al sole,
ogni pensiero è un seme che nel cuore si dispiega e si consola.
Primavera, rinascita, promessa e rinovo,
In ogni attimo che passa, ci invita a guardare oltre il nuovo.
***
Primavera llega con pulsar sereno,
despierta la vida, exhalación divina,
dulce infante de flores vestida,
en su cuna de verdes melodías.
Susurros de brotes nuevos entretejen,
la danza de un sol, caricia genuina,
el murmullo del río que adivina
a la tierra en su sueño, la enrijece.
Mariposas bordando el aire claro,
pinceladas de azul, naranja y amarillo,
sonrisas que se esparcen en el barro,
y en el alma del mundo, nuevo brillo.
Las aves retornan, cantos migratorios,
formando en el cielo alfabetos voladores,
naturaleza escribe versos primaverales,
y el hombre, expectante, aprende sus ardores.
Bajo un manto de estrellas aún frías,
se siembran las semillas de futuros,
esperanzas brotan, sinceras y puras,
en este ciclo de renacer y alegrías.
El horizonte despliega su pincel,
colorea de esperanza cada rincón,
la primavera, en su sabiduría fiel,
nos enseña del tiempo la lección.
Porque al final de cada invierno crudo,
tras las cortinas de nubes y tormenta,
se alza la primavera, su cordura eludo,
y en un edén terrenal, nuestro espíritu alienta.
***
Copyright © TheSch.net
